ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ Συλλέγει υπογραφές για άμεση επαναλειτουργία και επίταξη του πρώην Νοσοκομείου "Παναγία"

Άμεση επαναλειτουργία και επίταξη του πρώην Νοσοκομείου "Παναγία" ζητά ο Σύλλογος Γυναικών Καλαμαριάς που έχει ξεκινήσει τη συλλογή υπογραφών εδώ. 

Το κείμενο αναφέρει:

Εμείς που υπογράφουμε το παρακάτω κείμενο πιστεύουμε ότι σε μια δύσκολη περίοδο για τον λαό μας, λόγω της πανδημίας, χρειάζεται άμεσα να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας και στην περιοχή μας, αλλά και συνολικά. Ένα από αυτά είναι η άμεση επίταξη και ενεργοποίηση του Νοσοκομείου Παναγία στην Νέα Κρήνη.

Οι νοσοκομειακές μονάδες και συνολικά οι υπηρεσίες υγείας στην Θεσσαλονίκη, διατηρούν σοβαρά προβλήματα και ελλείψεις χωρίς να έχουν παρθεί τα αναγκαία μέτρα για να θωρακιστεί όσο είναι δυνατόν το Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Είναι χαρακτηριστικά:

τα οργανικά κενά του προσωπικού πριν την πανδημία στα νοσοκομεία της περιοχής ήταν 30%, φτάνοντας και σε περιπτώσεις όπως στο "Γ. Παπανικολάου" και στο 40%.

δεν έχουν γίνει διορισμοί εδώ και πολλά χρόνια έχει οδηγήσει σε αύξηση της ηλικίας του προσωπικού (πάνω από 45 ετών) με συνέπεια μέρος του προσωπικού να ανήκει στις ευπαθείς ομάδες.

Υπάρχουν κλίνες ΜΕΘ νοσοκομείων (πχ στον Πολύγυρο ή η νέα ΜΕΘ του ΑΧΕΠΑ) οι οποίες παραμένουν κλειστές γιατί δεν υπάρχει το αναγκαίο προσωπικό για να τις λειτουργήσει.

Η υποχρηματοδότηση των νοσοκομείων, έφτανε στην μείωση των προϋπολογισμών κατά 50%.

στο Κέντρο Υγείας Θέρμης, που έχει την ευθύνη και του αεροδρομίου, δεν υπάρχουν όλες οι ειδικότητες, το ακτινολογικό δεν έχει το αναγκαίο προσωπικό και στέλνουν τους ασθενείς στο Ιπποκράτειο. Καλύπτει λοιπόν πολύ βασικές εξετάσεις και τη συνταγογράφηση. Δεν υπάρχουν όλες οι ειδικότητες, με αποτέλεσμα μεγάλος όγκος των ασθενών να παραπέμπεται στη Θεσσαλονίκη και έτσι να αυξάνεται το βάρος στα ήδη επιβαρυμένα νοσοκομεία της πόλης.

Πέρα από μια σειρά μέτρα που απαιτούμε να παρθούν από την κυβέρνηση για την προστασία της δημόσιας υγείας, τονίζουμε την ανάγκη να επαναλειτουργήσει το νοσοκομείο "Παναγία". Ένα νοσοκομείο που από το 2013 που έκλεισε με ευθύνη όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, δημιούργησε ένα μεγάλο έλλειμμα στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών για δημόσιες υπηρεσίες υγείας στην Ανατολική Θεσσαλονίκη.

Απαιτούμε να επαναλειτουργήσει ως δημόσιο νοσοκομείο, μακριά από οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα, ώστε να μπορεί να παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας για όλο το λαό, καλύπτοντας τις ανάγκες της Θεσσαλονίκης.

Η ατομική ευθύνη, την οποία επικαλούνται συνεχώς, αν και αυτονόητη, αξιοποιείται για να κρύψει την κρατική, κυβερνητική ευθύνη.

Όσο και αν επιμένουν να μας επιβάλλουν τη σιωπή και την παθητική αναμονή πρέπει να υψώσουμε τη φωνή μας με όποιο μέσο έχουμε. Και τα καλυμμένα στόματα βγάζουν φωνή... Τη δυναμώνουμε!

Απαιτούμε λοιπόν να υπάρξει κεντρική παρέμβαση του Δήμου Καλαμαριάς προς την κυβέρνηση για την άμεση επίταξη του πρ. Νοσοκομείου “ΠΑΝΑΓΙΑ” έτσι ώστε σε αυτές τις έκτακτες συνθήκες να επαναλειτουργήσει με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό και με προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.

Πάρε μέρος στην προσπάθεια, Υπόγραψε και συ!

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ «Μέτρα για τη διαφύλαξη της υγείας των οικογενειών μας. Καμία "καραντίνα" στα δικαιώματα των εργαζομένων»

«Μέτρα για τη διαφύλαξη της υγείας των οικογενειών μας. Καμία "καραντίνα" στα δικαιώματα των εργαζομένων», τονίζει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), σχετικά με την εξάπλωση του κορονοϊού, σημειώνοντας ότι «η έξαρση της επιδημίας του κορονοϊού ξεγυμνώνει τις μεγάλες ελλείψεις του δημόσιου συστήματος υγείας, ενώ με τα μέτρα που εφαρμόζει ήδη η κυβέρνηση επιδιώκει να πληρώσει ο λαός, οι εργαζόμενοι και οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και της υπαίθρου γι' ακόμα μία φορά το μάρμαρο!».

Στην ανακοίνωσή της η ΟΓΕ αναφέρει τα εξής:

«Οι ελλείψεις στο σύστημα υγείας σε προσωπικό, σε αναλώσιμα, σε είδη ατομικής προστασίας των εργαζομένων είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων που ακολουθούν τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που θυσιάζει το δικαίωμα των οικογενειών μας στη δημόσια και δωρεάν Υγεία στο θεό της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης, της στήριξης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, της διασφάλισης των ματωμένων πλεονασμάτων. Είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που μας υποχρεώνει να ψάχνουμε μόνοι μας να βρούμε μάσκες και αντισηπτικά, να τα πληρώνουμε αδρά για να φουσκώνουν οι τσέπες των βιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων.

Η πρόληψη δεν μπορεί να περιορίζεται, όπως προβάλλει η κυβέρνηση, στην ατομική ευθύνη και την απομόνωση, που είναι αναγκαία για τη μη διασπορά του ιού.

Απαιτείται:

Δημόσιο σύστημα υγείας με επαρκές ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό σε όλα τα νοσοκομεία, αλλά και στις μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ώστε να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία.

Όλα τα είδη απολύμανσης και προφύλαξης να παρέχονται δωρεάν από το κράτος σε όλες και σε όλους.

Δεν ανεχόμαστε να λειτουργούν σήμερα μόνο 570 κρεβάτια ΜΕΘ για τις τρέχουσες και έκτακτες ανάγκες, όταν μόνο για τις τρέχουσες απαιτούνται 3.500 δημόσια κρεβάτια. Να ανοίξουν ΤΩΡΑ τα 120 κρεβάτια ΜΕΘ που παραμένουν κλειστά. Να προσληφθούν γι' αυτό το λόγο ΑΜΕΣΑ οι απαραίτητοι εξειδικευμένοι ιατροί και νοσηλευτές.

Η κυβέρνηση μετακυλίει στις πλάτες των εργαζομένων τις συνέπειες της επιδημίας, την ώρα που παίρνει μέτρα για να ενισχύσει και να διευκολύνει τη μεγαλοεργοδοσία. Αντί η κυβέρνηση να εξασφαλίσει το οικογενειακό εισόδημα σε όλες και όλους που θα νοσήσουν, τους κόβει και την κανονική άδεια!

Την ίδια ώρα που αναστέλλει την είσπραξη ασφαλιστικών εισφορών, φόρων, ρυθμίσεων από τους επιχειρηματικούς ομίλους και τους αφήνει ασύδοτους χωρίς κανένα έλεγχο, τους ανάβει και το πράσινο φως:

Για να προχωρήσουν σε απολύσεις.

Για να μας επιβάλουν την τηλεργασία που σημαίνει 24ωρη σκλαβιά.

Για να επεκτείνουν τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, την εργασία χωρίς δικαιώματα.

Για να μας εντατικοποιήσουν.

Για να επιτεθούν στο δικαίωμα της κανονικής άδειας, που αποτελεί μέρος του μόχθου, του κόπου, του μισθού μας.

Δεν ανεχόμαστε να πληρώσουμε εμείς και οι οικογένειές μας την επιδημία.

Απαιτούμε:

1. Άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού όλων των κλάδων και ειδικοτήτων, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, προκειμένου να στελεχωθούν πλήρως όλα τα δημόσια Κέντρα Υγείας, τα νοσοκομεία, τα εργαστήρια και το ΕΚΑΒ.

2. Να ανοίξουν όλες οι κλειστές κλίνες ΜΕΘ.

3. Να μονιμοποιηθεί τώρα όλο το προσωπικό που εργάζεται με ελαστικές σχέσεις εργασίας, επικουρικοί, ορισμένου χρόνου κ.λπ. χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

4. Να ξανανοίξουν άμεσα τα νοσοκομεία που έκλεισαν οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ το 2013 (Πολυκλινική Πατησίων, Δυτικής Αττικής, Μπόμπολα κ.λπ). Να στελεχωθούν άμεσα, με μόνιμο προσωπικό και όχι με μετακινήσεις προσωπικού από άλλα νοσοκομεία.

5. Να παρέχονται δωρεάν από το κράτος σε όλες και σε όλους είδη προφύλαξης και απολύμανσης.

6. Καμία απόλυση.

7. Να εξασφαλιστούν πρόσθετες άδειες με πλήρεις αποδοχές και ασφάλιση:

α) σε όσες εργαζόμενες νοσούν προκειμένου να αναρρώσουν,

β) σε όσες εργαζόμενες αναγκάζονται να απέχουν από την εργασία τους ως έκτακτο μέτρο πρόληψης της διάδοσης του κορονοϊού,

γ) σε όσες εργαζόμενες καλούνται να αναλάβουν τη φροντίδα άρρωστου παιδιού ή ηλικιωμένου μέλους της οικογένειας,

δ) σε όσες εργαζόμενες καλούνται να παραμείνουν με τα παιδιά τους στο σπίτι, εξαιτίας του προληπτικού κλεισίματος των σχολείων και των βρεφονηπιακών σταθμών.

8. Να δοθεί επίδομα ανεργίας στο ύψος του 80% του βασικού μισθού στους εργαζόμενους και εργαζόμενες των επιχειρήσεων που αναστέλλουν τη λειτουργία τους, στις εποχικές εργαζόμενες στον Τουρισμό, τις Μεταφορές κ.λπ., Στους εργαζόμενους και εργαζόμενες των επιχειρήσεων που κλείνουν, να δοθεί το επίδομα έκτακτης ανάγκης, ύψους 715,68 ευρώ για τις επόμενες 45 μέρες.

9. Ενίσχυση με έκτακτο επίδομα, στις αυτοαπασχολούμενες με εισόδημα έως 12.000 αναλογικό του επιδόματος ανεργίας, για όσες μέρες αναγκάζονται να κλείσουν τις μικροεπιχειρήσεις τους, με ιδιαίτερη μέριμνα για τις περιπτώσεις εκείνων που το εισόδημά τους είναι το μοναδικό της οικογένειας. Ενίσχυση με έκτακτο επίδομα για τις νέες μητέρες.

Οι αυτοαπασχολούμενες με ετήσιο εισόδημα ως 12.000 ευρώ: α) να απαλλαγούν από την καταβολή εισφορών για την ατομική τους ασφάλιση για το επόμενο 4μηνο, χωρίς απώλεια των συνταξιοδοτικών τους δικαιωμάτων, β) να διαμορφωθεί αφορολόγητο όριο στις 12.000 ευρώ και να μην καταβληθεί το τέλος επιτηδεύματος, προκειμένου να μπορέσουν οι ίδιοι να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές συνέπειες που ήδη αυξάνονται.

13. Να δοθεί άμεσα, ως έκτακτη ενίσχυση, 13η σύνταξη σε όλους τις συνταξιούχους.

14. Αυστηροποίηση των ελέγχων από τις επιθεωρήσεις εργασίας σε κλάδους και χώρους δουλειάς. Οι χώροι δουλείας δεν μπορεί να γίνουν "κάτεργα" εν μέσω επιδημίας.

15. Αναστολή πληρωμών προς το Δημόσιο, τις τράπεζες, τις ΔΕΚΟ για όσους εργαζόμενους επηρεάζονται από τις εξελίξεις και τα μέτρα. Αναστολή όλων των πλειστηριασμών, των κατασχέσεων, των διακοπών ηλεκτρικού ρεύματος, τηλεφώνου και νερού».

8 ΜΑΡΤΗ ΗΜΕΡΑ – ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟΠΑΛΗΣ

ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΙΣΟΤΙΜΙΑ – ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ – ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ


Η 8η Μάρτη 1857 ήταν η μέρα που οι εργάτριες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης βγήκαν στην απεργία και συγκρούστηκαν με τα αφεντικά – εκμεταλλευτές τους και με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, για να διεκδικήσουν καλύτερους όρους δουλειάς και αμοιβής. Η μέρα που πριν από 110 χρόνια, το Συνέδριο των Σοσιαλιστριών Γυναικών καθιέρωσε ως μέρα τιμής και αγώνα των εργατριών όλου του κόσμου.

Είναι μια από τις πολλές φωτεινές και αιματοβαμμένες σελίδες στην ιστορία του εργατικού κινήματος, που δείχνουν και σήμερα το δρόμο που πρέπει να βαδίσουν οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου.  

Οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον με τις γυναίκες της αστικής τάξης, δηλαδή τις εκμεταλλεύτριες του μόχθου τους, με τις γυναίκες που στελεχώνουν τα επιτελεία και τους μηχανισμούς της εξουσίας των κεφαλαιοκρατών και των επιχειρηματικών ομίλων, τις κυβερνήσεις τους και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. 

Δεν έχουν τίποτα κοινό με όλους αυτούς που στο όνομα  της «ισότητας» τις καλούν: 
 Να αποδεχτούν το τσάκισμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων, όπως η κοινωνική ασφάλιση, η προστασία της μητρότητας, η στήριξη του κοινωνικού ρόλου της γυναίκας. 
 Να αποδεχτούν ότι η μητρότητα είναι εμπόδιο στην «επαγγελματική» ζωή ή και λόγος απόλυσης, ότι πρέπει να δουλεύουν νύχτα –  μέρα και σε βαριές ανθυγιεινές συνθήκες, ότι η ελαστική και μερική απασχόληση «συμφιλιώνει» την επαγγελματική με την προσωπική και οικογενειακή ζωή, ότι πρέπει να συνταξιοδοτούνται σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία. 
 Να «κυνηγούν» τη γυναικεία «επιχειρηματικότητα» και την «ποσόστωση» της συμμετοχής των γυναικών σε οργανισμούς και επιτελεία που στηρίζουν και προωθούν τη σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, δηλαδή τη μήτρα που γεννά τα οξυμμένα προβλήματα των εργαζόμενων, ανδρών και γυναικών, την ανισοτιμία. 
 Να «προσκυνούν» τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, που μακελεύουν και ξεριζώνουν τους λαούς, που ευθύνονται για τη δυστυχία των προσφύγων και των μεταναστών, ανδρών, γυναικών και των παιδιών τους.

Δεν έχουν τίποτα κοινό με όλους αυτούς που βλέπουν την ανθρώπινη ζωή με όρους «κόστους – οφέλους» και δε διστάζουν να τη θυσιάσουν στο βωμό των κερδών τους. Με όλους αυτούς που εμφανίζονται ως «υπέρμαχοι» των δικαιωμάτων της γυναίκας, αλλά άχνα δε βγάζουν  για τη βία των αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών που ασκούνται από την ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις, τσακίζοντας εργαζόμενους και βιοπαλαιστές, άνδρες και γυναίκες.

Δεν έχουν τίποτα κοινό με όλους αυτούς που πασχίζουν, με διάφορα κόλπα και ιδεολογήματα περί «νεοφιλελευθερισμού» και «ανδροκρατούμενων κέντρων εξουσίας»,  να κρύψουν ότι η γυναικεία ανισοτιμία συνδέεται με την κραυγαλέα ανισοτιμία που εμφανίζεται σε όλους τους τομείς της εκμεταλλευτικής κοινωνίας των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των μονοπωλιακών ομίλων που αντιμετωπίζουν τα πάντα ως εμπόρευμα και πρώτα – πρώτα τον άνθρωπο και την εργατική του δύναμη.
Η ιστορία και η πείρα του εργατικού κινήματος και των ταξικών αγώνων των γυναικών μέσα σε αυτό, αποδεικνύουν ότι τα καλέσματα για «φεμινιστική ενότητα» και «απεργίες φύλου», που – εκτός των άλλων -  στηρίζονται και από την πιο επίσημη έκφραση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στην Ευρώπη και διεθνώς (ETUC, ITUC), όχι μόνο είναι αδιέξοδα για την πάλη των εργαζόμενων γυναικών, αλλά ταυτόχρονα εξυπηρετούν την υλοποίηση των αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών, διασπώντας και κατακερματίζοντας τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες.
Για τους εργαζόμενους, γυναίκες και άνδρες, ένας είναι ο δρόμος: 
Η οργάνωση και ενίσχυση της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά, πλήρη εργασιακά δικαιώματα, ΣΣΕ με αυξήσεις. Για δημόσια δωρεάν καθολική υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση.
Η ενίσχυση της ταξικής γραμμής πάλης μέσα στα συνδικάτα, η ενίσχυση του ΠΑΜΕ, απέναντι στην αλλοτρίωση του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού. 
Η πάλη της εργατικής τάξης, για να πάρει στα χέρια της όλα όσα της ανήκουν, όλα όσα έχει δημιουργήσει με τη δουλειά της, να σπάσει τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και έτσι να κατακτήσει την πραγματική ισοτιμία.

Στη Θεσσαλονίκη, στις 12 το μεσημέρι συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου