Οι μέρες που διανύουμε είναι κρίσιμες και συνάμα ιστορικές.Παρά τις θυσίες που η εργατική τάξη στο σύνολό της έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια,καλείται πλέον να βάλει και την ταφόπλακα στον λάκκο που η αστική τάξη θέλει να την θάψει.
Είναι χρέος απέναντι στους εαυτούς μας και στις μελλοντικές γενιές να αντιδράσουμε και να βάλουμε ως εργαζόμενος λαός την σφραγίδα μας στις εξελίξεις.
Είναι χρέος μας να μην ανεχθούμε πλέον αυτήν την καταστροφή.H xρεοκοπία του λαού είναι γι αυτούς προαποφασισμένη.Στο χέρι μας είναι εμείς να μην την αποδεχτούμε.
Όλοι όσοι είχαμε ξεκαθαρίσει στη σκέψη μας οτι η κρίση δεν έχει καμία σχέση με το χρέος αλλά είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης του καπιταλισμού που φτάνει σε σημείο το υπερσυσωρευμένο κεφάλαιο να μην έχει διέξοδο διαφυγής με αποτέλεσμα την αναπόφευκτη καταστροφή του,πρέπει να συμβάλλουμε να κατανοηθεί απο όλο και μεγαλύτερες μάζες εργαζομένων.
Μόνο όταν κατανοήσουμε την πραγματική αιτία του προβλήματος θα ψάξουμε να βρούμε και την λύση.
Η λύση που θα είναι και προς όφελος των εργαζομένων δεν μπορεί να βρεθεί μέσα από το σύστημα που γεννάει την κρίση.
Μεζοβέζικες λύσεις που θέλουν και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο δεν υπάρχουν.
Αυτό το ξέρουν πάρα πολύ καλά οι καπιταλιστές και τα πολιτικά τσιράκια τους.Γι αυτό και αποφάσισαν να πάρουν αυτοί την πίτα, οδηγώντας τον λαό στην εξαθλιωση για να εξασφαλίσουν τα κέρδη που απέκτησαν τα προηγούμενα χρόνια.Δεν είναι διατεθιμένοι να βγάλουν ούτε ένα euro΄απο τα σεντούκια τους για να σώσουν τις επιχειρήσεις τους.Γιατί όμως να το κάνουν αφού υπάρχουν τα κορόιδα που θα δεχτούν να κοπεί ο μισθός και οι συντάξεις τους;.
Αυτοί όπως είπαμε το ξέρουν καιρός να το καταλάβουμε και εμείς και να τους πάρουμε την πίτα απο το στόμα και να την δώσουμε στο παιδί του ανέργου που πεινάει.Αυτό φυσικά δεν μπορεί να γίνει εξουσιοδοτώντας κάποιους πεφωτισμένους ξέρει πάρα πολύ καλά ο λαός μέσα απο την οργάνωση του να βρίσκει λύσεις προς όφελος του.
Τώρα που το σύστημα κλονίζεται πρέπει να παρέμβουμε καθοριστικά με κίνημα που θα αναπτυχθεί στους χώρους δουλειάς.Εκεί που καθορίζονται οι παραγωγικές σχέσεις, εκεί που παράγεται ο πλούτος.
ΑΥΤΟΣ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ που μέσα απο συνεχή εργατικό έλεγχο θα βάλει πλώρη για έξοδο απο την Ε.Ε,για κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και θα προχωρήσει στην μονομερή διαγραφή του χρέους.
Για την επίτευξη αυτού του στρατηγικού στόχου πρέπει να αξιοποιήσουμε όλα τα μέσα που έχουμε, να εκμεταλλευτούμε αλλά και να εφαρμόσουμε πολύμορφες τακτικές.
Ελπίδα ώς εργαζόμενοι έχουμε μόνο εάν πορευτούμε σε αυτόν τον δύσκολο δρόμο βάζοντας πλάτη όλοι.