αναδημοσίευση από τον Ριζόσπαστη:
Ολα τα παιδιά δωρεάν σε παιδικούς σταθμούς
Η συζήτηση που έχει ανοίξει, το τελευταίο διάστημα, για τους παιδικούς σταθμούς και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν τα νέα ζευγάρια και τα παιδιά τους, είναι υποκριτική και μακριά από το πραγματικό πρόβλημα. Γιατί το πρόβλημα είναι ένα και μοναδικό. Ολα τα παιδιά των εργατικών λαϊκών οικογενειών πρέπει να πηγαίνουν σε παιδικό σταθμό. Ομως, χιλιάδες παιδιά μένουν εκτός και οι εργαζόμενοι γονείς τους δυσκολεύονται να βγουν στο μεροκάματο. Από αυτή τη σκοπιά, η όποια κουβέντα γίνεται, με αφορμή την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου που έκρινε άκυρη τη σύμβαση ανάμεσα στην ΕΕΤΑΑ (φορέας υλοποίησης του προγράμματος του ΕΣΠΑ) και τους δικαιούχους φορείς (δημοτικοί και ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί), οι δήθεν τσακωμοί που εκδηλώνονται ανάμεσα σε δημάρχους, υπουργό Εργασίας, οι σκληρές δηλώσεις για το Ελεγκτικό Συνέδριο, καθώς και η όποια εξέλιξη υπάρξει, δε θα λύσει το βασικό και κύριο πρόβλημα που αναφέραμε παραπάνω. ΟΛΑ τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν σε παιδικούς, βρεφονηπιακούς σταθμούς χωρίς οι γονείς τους να πληρώνουν τροφεία. Επίσης, πρέπει να υπάρχουν εργαζόμενοι με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που θα εργάζονται στους παιδικούς σταθμούς.
Θυμίζουμε ότι στα τέλη Αυγούστου, το υπουργείο Εργασίας κατέληξε σε συμφωνία με την Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδας, ώστε να περικοπούν υπηρεσίες προς τα παιδιά, που θα φιλοξενούνταν, δωρεάν, σε ιδιωτικούς και δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Τουλάχιστον 53.000 παιδιά είχαν αποκλειστεί, ενώ οι ανάγκες των γονιών σε φιλοξενία ήταν και είναι βεβαίως πολύ μεγαλύτερες, αφού δε διαθέτουν χρήματα να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικούς σταθμούς, ενώ οι δημοτικοί - εκτός χρηματοδότησης ΕΣΠΑ - δεν επαρκούν.
Η μείωση αυτή στο κόστος ανά παιδί, μαζί με μια επιπλέον ενίσχυση του προγράμματος κατά 20 εκατ. ευρώ από το υπουργείο Εργασίας, εμφανίστηκε, τότε, ως μεγάλη επιτυχία, ως... θρίαμβος, γιατί - έλεγαν - θα εξοικονομούνταν πόροι και θα φιλοξενούνταν περισσότερα παιδιά στις δομές Προσχολικής Αγωγής που ήταν ενταγμένες στο πρόγραμμα. Η όλη εξέλιξη κατέληξε στο να φιλοξενηθούν μεν περισσότερα παιδιά, και συγκεκριμένα 61.000 από 43.000 που προβλεπόταν αρχικά. Οδήγησε, όμως, πολλούς παιδικούς σταθμούς στην επιβολή τροφείων που σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν και τα 400 ευρώ το χρόνο, κυρίως για τη σίτιση των παιδιών. Θυμίζουμε, επίσης, ότι οι γονείς επιβαρύνονται και για το κόστος μεταφοράς των μαθητών, το οποίο από την αρχή δεν προβλεπόταν στη σύμβαση. Τώρα, όλοι οι εμπλεκόμενοι αναζητούν νομικές λύσεις, ώστε να μη σταματήσει το πρόγραμμα.
Οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές οικογένειες, τα νέα ζευγάρια, οι εργαζόμενοι στους παιδικούς σταθμούς, οι εργαζόμενοι στους δήμους, πρέπει να οργανώσουν την πάλη τους και να απαιτήσουν να μη μείνει κανένα παιδί εκτός, να μην κλείσει κανένας, αλλά αντίθετα να διευρυνθεί το δίκτυο των παιδικών σταθμών, να καταργηθούν τα τροφεία, να υπάρξει κρατική χρηματοδότηση που θα καλύπτει όλες τις ανάγκες των παιδιών, να μη γίνει καμία απόλυση εργαζόμενου. Αυτοί είναι στόχοι πάλης, πρέπει να τεθούν στο προσκήνιο στους τόπους δουλειάς και τις γειτονιές. Μακριά από τις διαχειριστικές λύσεις και λογικές που διαιωνίζουν και εντείνουν ένα μεγάλο βάσανο για τα φτωχά νοικοκυριά.