Αν
μη τι άλλο, είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι από κοινού συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -
ΑΝΕΛ και δανειστές σχεδιάζουν μια συμφωνία που θα είναι σε βάρος του
λαού. Με νέα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα που θα φορτώσουν στους
εργαζόμενους και τις λαϊκές οικογένειες, που τα τελευταία χρόνια έχουν
υποστεί τεράστιες απώλειες. Μπορεί σε αυτό το «γαϊτανάκι» της
διαπραγμάτευσης να εμφανίζονται υπαρκτές διαφορές, κόντρες και όρια,
όμως η ουσία δεν αλλάζει. Και η ουσία είναι ότι στη συζήτηση που γίνεται
έχουν πέσει και από τις δύο πλευρές προτάσεις και μέτρα που θα κληθούν
να υποστούν και να πληρώσουν ξανά ο εργάτης, ο συνταξιούχος, ο νέος, ο
φτωχός αγρότης, ο επαγγελματίας.
Σε ποια βάση γίνεται αυτή η συζήτηση; Καταρχήν,
κοινός τόπος ανάμεσα σε συγκυβέρνηση και δανειστές είναι ότι δεν θα
πειραχτεί ούτε «τρίχα» από όλους τους νόμους που έχουν ψηφιστεί τα
προηγούμενα χρόνια σύμφωνα με τη στρατηγική της ΕΕ και τα μνημόνια και
μείωσαν τους μισθούς, τις συντάξεις, επέβαλαν δυσβάσταχτους φόρους,
στέρησαν μεροκάματα και δουλειές, ανάγκασαν μικρούς επαγγελματίες να
βάλουν λουκέτο στα μαγαζιά τους, φτωχούς αγρότες να φυτοζωούν. Τίποτα
από αυτά δεν αλλάζει, όσες ώρες κι αν συζητήσουν ο Τσίπρας με τον
Γιούνκερ, την Μέρκελ και τον Ολάντ. Αυτό είναι κοινώς αποδεκτό και από
τις δύο πλευρές. Και πάνω σ' αυτήν τη βάση αρχίζει να γράφεται ο νέος
λογαριασμός...
Αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης, δηλαδή της
φορολόγησης ακόμα και για χαμηλά εισοδήματα. Διατήρηση του ΕΝΦΙΑ. Αύξηση
του ΦΠΑ. «Ανοιγμα» του Ασφαλιστικού, που οδηγεί σε μείωση συντάξεων και
αύξηση των ορίων ηλικίας. Ιδιωτικοποιήσεις. Πρωτογενή πλεονάσματα
αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος που έχει απομείνει. Αυτά είναι «τα
δίκια του λαού», για τα οποία παλεύει η κυβέρνηση, όπως ανέφερε ο
πρωθυπουργός λίγο πριν αναχωρήσει την Τετάρτη για τις Βρυξέλλες; Γι'
αυτό, λοιπόν, ας μην ξεγελιέται ο λαός από το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός
το βράδυ της Τετάρτης, μετά τις συναντήσεις που είχε, επέλεξε να
αναφερθεί μόνο σε δύο - μη αποδεκτά - μέτρα (23% στα τιμολόγια της ΔΕΗ
και κόψιμο του ΕΚΑΣ). Γιατί τα υπόλοιπα, στα οποία δεν αναφέρθηκε, είναι
εξίσου βαριά κι ασήκωτα... Διαπραγμάτευση σαφώς και γίνεται. Μόνο που
αυτή αφορά το πώς θα στηριχθεί η ανάκαμψη του κεφαλαίου. Να μην ξεχνάμε
ότι όλα όσα συζητούν σήμερα πατούν στα αντιλαϊκά θεμέλια εκείνης της
συμφωνίας που έκανε αποδεκτό το 70% του μνημονίου που ισχύει, όπως είχε
πει κι ο Βαρουφάκης. Βέβαια, απ' ό,τι φαίνεται και το υπόλοιπο 30% των
μέτρων θα βρίσκεται στην ίδια κατεύθυνση.
Υπάρχει άλλος δρόμος; Αυτό είναι το ερώτημα που μέρα
με τη μέρα μπαίνει στα στόματα όλο και περισσότερων. Και είναι λογικό.
Γιατί γίνεται καθαρό το πόσο αδιέξοδη για το λαό είναι η πορεία εντός
του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, των δεσμεύσεων της ΕΕ με τα
μνημόνια διαρκείας και τη στρατηγική της. Υπάρχει, λοιπόν, άλλος δρόμος.
Ο δρόμος της διεκδίκησης και του αγώνα, για να ανακτήσει ο λαός τις
απώλειές του και ο οποίος φτάνει μέχρι την οριστική νίκη που θα τον
καταστήσει πραγματικό ιδιοκτήτη όλου του πλούτου που παράγει. Ενα πρώτο
βήμα θα γίνει με τη συμμετοχή στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 11 Ιούνη
ενάντια στην αντιλαϊκή συμφωνία που ετοιμάζουν...