Στην απεργία της Τρίτης 17 Δεκέμβρη, στα εργοστάσια της ελληνικής Χαλυβουργίας στο Βόλο βρέθηκε και αντιπροσωπία της Λαϊκής Επιτροπής Πολίχνης που μετέφερε την ταξική αλληλεγγύη του λαού της Πολίχνης και των Μετεώρων στον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών.
Στο παρακάτω κείμενο ο συναγωνιστής Σ.Χ μας βάζει στο κλίμα:
« Στις 5:00 το πρωί φτάσαμε στο Βελεστίνο. Η θερμοκρασία είναι κάτω από το μηδέν. Το κρύο σου τρυπάει τα κόκαλα. Μπαίνουμε στη μάχη της περιφρούρησης. Με αγωνιστικά συνθήματα χαιρετούμε τους απεργούς. Η ατμόσφαιρα ζεσταίνεται. Ξεδιπλώνουμε τα πανώ μας και σχηματίζουμε αλυσίδες μπροστά από την πύλη του εργοστασίου της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Που είσαι Μάνεση να μας δεις. Η ώρα περνάει και το κρύο γίνεται εντονότερο. Ανάβουμε φωτιές και ζεσταινόμαστε με βάρδιες.
Στις 7:30 παίρνουμε πρωινό. Ζεστό καφές και σάντουιτς. Σκέτη απόλαυση. Λίγο αργότερα έρχεται και η εφημερίδα μας, ο «Ριζοσπάστης». Γρήγορα εξαντλείται.
Εκτός από μερικές προκλήσεις εγκάθετων του Μάνεση που βρίσκονται μέσα στο εργοστάσιο και «περιφρουρούν» την περιουσία(;) του αφεντικού τους όλα είναι φυσιολογικά. Έχουν αναρτήσει 3 πανώ με τα εξής συνθήματα: «Όχι στο φασισμό του Π.Α.ΜΕ»(α ρε δημοκράτη Μάνεση), «Όχι άλλα κουφάρια»(λες και φταίει το Π.Α.ΜΕ για την καπιταλιστική κρίση), «Εμείς αποφασίζουμε για εμάς»(5ωρο με 500 Ευρώ το μήνα).
Μια κλούβα με 20 άνδρες των ΜΑΤ παρακολουθούσε διακριτικά την κατάσταση. Ο ήλιος βγαίνει και το κρύο γίνεται υποφερτό. Λίγο μετά τις 10:00 βγαίνει η βάρδια. Τίποτα δεν μπαίνει μέσα. Τα φουγάρα του Μάνεση δεν θα ξανακαπνίσουν σήμερα. Πριν το μεσημέρι βγαίνουν τα άδεια φορτηγά από το εργοστάσιο. Γίνονται προετοιμασίες για το μεσημεριανό γεύμα. Λουκάνικα στα κάρβουνα, τραχανάς και σάντουιτς.
Στις 13:00 εμφανίζεται και δεύτερη διμοιρία των ΜΑΤ. Είμαστε σε επιφυλακή με την υποψία ότι θα προσπαθήσουν να βάλουν μέσα απεργοσπάστες. Σε λίγο τα ΜΑΤ μ ε πλήρη εξάρτηση παρατάσσονται απέναντί μας σε απόσταση 10 μέτρων από την αλυσίδα μας. Φτάνει ένα λεωφορείο. Κατεβαίνουν 3 άτομα, τα οποία μπαίνουν στο εργοστάσιο μιας και είναι προσωπικό ασφαλείας. Το λεωφορείο αναχωρεί. Κανένας δεν ήρθε για δουλειά. Η τρομοκρατία του Μάνεση έσπασε. Ο Πρόεδρος του κλαδικού συνδικάτου «Μήτσος Παπαρήγας» μαζί με τον Πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Λάρισας απαιτούν την άμεση αποχώρηση των ΜΑΤ. Μετά από ολιγόλεπτη διαπραγμάτευση, η μία διμοιρία αποχωρεί, ενώ η πρώτη επιστρέφει στην αρχική της θέση.
Μαζί μας από την πρώτη στιγμή αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής το μέλος του ΠΓ της ΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα και το βουλευτή Λάρισας Αντώνη Σκυλλάκο. Μαζί μας και 25 ήρωες χαλυβουργοί από τον Ασπρόπυργο με επικεφαλής τον Αντιπρόεδρο του σωματείου τους.
Η συμμετοχή στην απεργία ήταν καθολική. Στο κλείσιμο της ημέρας ομιλίες από τον Αντιπρόεδρο των χαλυβουργών του Ασπροπύργου, τον Πρόεδρο του «Μήτσος Παπαρήγας» και του Προέδρου του Ε.Κ. Λάρισας. Οι ομιλητές διακόπτονται με συνθήματα όπως «76 μέρες απεργίας, νίκη στους εργάτες της Χαλυβουργίας», «με αίμα και ιδρώτα δένεται τ’ ατσάλι, οι χαλυβουργοί δεν σκύβουν το κεφάλι», «εδώ, εδώ, εδώ και πάλι εδώ, γιατί εμείς δε ζούμε με 500 Ευρώ» και το κλασικό «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».
Στις 15:20 αποχωρούμε συντεταγμένα. Θέλουμε να προλάβουμε το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη. Είμαστε έγκαιρα εκεί. Σε παράταξη με συνθήματα γινόμαστε δεκτοί με χειροκροτήματα από τον κόσμο. Λίγο μετά τις 20:00 τελειώνει η πορεία. Ήταν μια κουραστική μέρα αλλά απολαύσαμε κάθε της στιγμή. Η απεργία στο Βόλο είχε επιτυχία. Το ίδιο και η παναττική. Στριμώξαμε το Μάνεση ακόμα περισσότερο. Ο αγώνας όμως συνεχίζεται. Μέχρι τη Νίκη.»
ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ!