Αποδέσμευση από την ΕΕ!
Τα χτεσινά στο Γιούρογκρουπ,
ανεξαρτήτως της δόσης, ανεξαρτήτως του εάν και του πότε αυτή η περιθρύλητη δόση θα εκταμιευτεί,
αποτελούν την πλήρη επιβεβαίωση:
Για να κρίνει κανείς την πολιτική του κάθε κόμματος στο εσωτερικό της Ελλάδας,
σε ό,τι κι αν αναφέρεται αυτή η πολιτική, είτε αναφέρεται στα «μικρά» είτε στα «μεγάλα», από τη θέση του κάθε κόμματος για τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις μέχρι τις θέσεις του για την εξωτερική πολιτική και την άμυνα, από τη θέση του για τις πολιτικές και δημοκρατικές ελευθερίες μέχρι τα ζητήματα για τη μετανάστευση, από το αν δουλεύουν τα - «ιδιοκτησίας» «Ζήμενς» - φανάρια στους δρόμους μέχρι το αν θα μαθαίνουμε την Ιστορία σύμφωνα με τις ευρωξετσιπωσιές που επιδιώκουν να συσχετίσουν το φασισμό με τον κομμουνισμό (!),
η Λυδία Λίθος,
για να κρίνουμε όχι μόνο το τι λέει, αλλά και το τι στην πραγματικότητα εννοεί το κάθε κόμμα,
είναι μία και μόνη:
Η στάση του απέναντι στην ΕΕ,
δηλαδή η στάση του απέναντι στο κεφάλαιο.
*
Απέναντι στο ζήτημα αυτό δεν υπάρχει «τρίτος δρόμος».
Στο πλαίσιο μιας λυκοσυμμαχίας, μιας διακρατικής ένωσης του ιμπεριαλισμού, όπου τα «βουβάλια» τσακώνονται και τα «βατράχια» συνθλίβονται, δεν υπάρχει το «ολίγον έγκυος».
Ισχύει ή το ένα ή το άλλο:
Είτε με το στρατόπεδο των συνεργατών, των συμπαιχτών, των χειροκροτητών και του κάθε παρακείμενου πρόθυμου τροφοδότη αυταπατών για το ρόλο της ΕΕ,
είτε με το στρατόπεδο της αντίστασης, της καταδίκης, της σύγκρουσης, της διεξόδου, της διαφυγής και της αποδέσμευσης από ένα μηχανισμό στην υπηρεσία του κεφαλαίου και των μονοπωλίων.
*
Ειδικά στις σημερινές συνθήκες, και συγκεκριμένα
α) σε συνθήκες τρόικας - όπου τα 2/3 της τρόικας είναι η ΕΕ (Κομισιόν και ΕΚΤ)
β) σε συνθήκες μνημονίων και δανειακών συμβάσεων, που συντάσσονται από την ελληνική πλουτοκρατία, από τα κόμματά της και τους ευρωενωσιακούς εταίρους τους
γ) σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης που τόσο σε παγκόσμιο όσο και - ειδικότερα - στο ευρωπαϊκό επίπεδο σαρώνει με τη σφραγίδα των Βρυξελλών ό,τι έχει απομείνει να θυμίζει λαϊκό δικαίωμα,
το να μην αναγνωρίζεις αυτήν την αυτονόητη αλήθεια, δηλαδή το ρόλο της ΕΕ ως πρωταγωνιστή στην επιβολή της βαρβαρότητας εναντίον του ελληνικού λαού,
συνιστά, αυταπόδεικτα, είτε πολιτική συνευθύνη, συμμετοχή και συνέργεια στο έγκλημα, είτε πολιτική αυταπάτη, που όμως τα όριά της είναι απολύτως δυσδιάκριτα από εκείνα της καθαρής πολιτικής απάτης.
*
Συνεπώς,
το να ισχυρίζεται ο ένας ότι η Ελλάδα θα «σωθεί» εντός της ΕΕ ή πολύ περισσότερο ότι η «σωτηρία» θα έρθει «από» την ΕΕ,
το να ισχυρίζεται ο άλλος πως θα «συνεννοηθεί», θα «διεκδικήσει», θα«διαπραγματευτεί» να βρει «λύση» για τα προβλήματα επιβίωσης του λαού μέσα στο πλαίσιο και στους μηχανισμούς της ΕΕ, εκεί δηλαδή που εξυφαίνονται τα σχέδια σφαγιασμού του λαού,
ο ισχυρισμός του τρίτου ότι για να «σώσει» την Ελλάδα θα κάνει συμμαχίες πότε με τη Σκύλλα και πότε με τη Χάρυβδη (!), ότι θα πάει και «λίγο» με την ΕΕ και «λίγο» με το ΔΝΤ (εμφανίζοντας αυτό το βαμπίρ και αιμοσταγή οργανισμό στην υπηρεσία των τοκογλύφων σαν φιλόπτωχο ταμείο) κ.ο.κ.,
αποτελούν απόδειξη:
Η πολιτική αυτή και τα κόμματα αυτά εξαπατούν το λαό. Κοροϊδεύουν το λαό. Εξαθλιώνουν το λαό. Δεσμεύουν το λαό εσαεί στα κολαστήρια μιας αδίστακτης «ευρωκομαντατούρ» και τον καλούν να περιμένει τη «δευτέρα παρουσία». Τότε που η «ευρωκομαντατούρ» των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων θα μεταμορφωθεί σε «νεράιδα» της... «συναδέλφωσης», της «συναλληλίας» και της λαϊκής «ευημερίας»!
Ομως, δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από το να παρουσιάζονται οι δεσμοφύλακες σαν «απελευθερωτές». Να παρουσιάζονται οι δήμιοι και οι Κέρβεροί τους σαν ευεπίφοροι κάποιας φιλολαϊκής μετενσάρκωσης.
Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια ότι η μόνη αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για να αποφύγεις το σφαγιασμό είναι ότι πρέπει να σπάσεις τα δεσμά που σε κρατάνε στο σφαγείο.
Να αποδεσμευτείς από το σφαγείο!
Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος, απελευθερωμένος από τα δεσμά, για να περπατήσεις κι όλον τον υπόλοιπο δρόμο που βγάζει έξω από την κόλαση.
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
(ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 22/11/12)