Με προβλήματα συνεχίζεται η σχολική χρονιά στον Δήμο Παύλου Μελά.
Κι όσο κι αν το πρόβλημα με την έλλειψη δασκάλου στο 21ο Νηπιαγωγείο λύθηκε (μετά από τρεις εβδομάδες εμπαιγμού από την πλευρά του Υπουργείου) τα προβλήματα σε πάρα πολλά σχολεία διαιωνίζονται:
-εκατοντάδες παιδιά έχουν μείνει εκτός παιδικών σταθμών, με την διοίκηση του Δήμου να σηκώνει τα χέρια ψηλά και να δηλώνει ότι "αυτή είναι η χωρητικότητα, τι να κάνουμε;"
-σε αρκετά νηπιαγωγεία έχουν ζητηθεί από τους γονείς να δώσουν πέρα από τα αναλώσιμα του κάθε παιδιού και χρήματα για λειτουργικές ανάγκες.
-στα ολοήμερα τμήματα δεν υπάρχουν τραπεζοκόμοι.
-υπάρχουν ακόμα κενά σε δασκάλους και καθηγητές. Τελευταίο κρούσμα το 2ο Δημοτικό στα Μετέωρα όπου έχουμε συμπτύξεις τμημάτων και απόλυτη αδιαφορία από πλευράς των αρμοδίων παραγόντων παρά τις απανωτές παραστάσεις από τη μεριά του Συλ.Γονέων, ο οποίος σε μαζική γενική συνέλευση που πραγματοποίησε τη Δευτέρα αποφάσισε κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.
Τα παραπάνω προβλήματα, φυσικά, δεν είναι "κεραυνός εν αιθρία". Είναι αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής που βλέπει την προσχολική αγωγή και την παιδεία σαν περιττό έξοδο αλλά και σαν πεδίο εφαρμογής ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Τα κενά στην εκπαίδευση άγγιξαν φέτος τα 20000 (σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου, χωρίς να βάζουμε μέσα την προσχολική αγωγή) και καλύπτονται (ΟΧΙ ΟΛΑ) με αναπληρωτές, ωρομίσθιους ακόμα και με προγράμματα του ΟΑΕΔ!...Για να μην συζητήσουμε για το τι διδάσκονται τα παιδιά μας...
Τα προβλήματα είναι τόσα και τέτοια που έφτασε σε πολλούς να φαντάζει "φυσιολογικό" να βάφουν οι γονείς το σχολείο, να αγοράζουν οι σύλλογοι γονέων απαραίτητα υλικά (από χαρτί υγείας μέχρι προτζέκτορες", να τρέχουμε όλοι στο facebook για να μαζέψουμε likes μπας και μας συντηρήσει το σχολείο η coca-cola, αφού πρέπει να ξεπλύνει το κοινωνικό της "πρόσωπο" μετά τις πρόσφατες απολύσεις και την μεταφορά της παραγωγής στη Βουλγαρία.
Κι αν τολμήσει κανένας και σηκώσει κεφάλι, υπάρχει και ο βούρδουλας. Αν είσαι εκπαιδευτικός υπάρχει η δαμόκλειος σπάθη της αξιολόγησης. Αν είσαι μαθητής υπάρχει και το ...100! Πρόσφατο είναι το παράδειγμα του 1ου Λυκείου Πολίχνης όπου οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των μαθητών έσπασαν μετά από επέμβαση της αστυνομίας που είχε κληθεί από τον Λυκειάρχη.
Σε παρέμβαση που έγινε στο γραφείο του από κλιμάκιο της Κ.Ο του ΚΚΕ ισχυρίστηκε ότι "έκανε απλώς τη δουλειά του".Να κι ένας που θα πάρει άριστα στην αξιολόγηση! Και σ' ανώτερα!
Όπως και να έχει, δεν μπορούμε να ανεχόμαστε να χαμηλώνουμε κι άλλο τον πήχη. ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να μην θεωρούμε φυσιολογική την ανασφάλιστη εργασία, τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας, την εργοδοτική τρομοκρατία.
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να μην συμβιβαζόμαστε με την καταρράκωση του δικαιώματος στην μόρφωση, να μην δεχόμαστε να πληρώνουμε δεύτερη και τρίτη φορά όσα έχουμε πληρώσει τόσες φορές και τόσο δυσβάσταχτα, ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι την ώρα που η ζωή της λαϊκής οικογένειας έχει γίνει κόλαση μια χούφτα πλουτοκράτες θησαυρίζουν, είτε με κρίση είτε με ανάπτυξη.
Αντί να αποδεχόμαστε τον αυταρχισμό και την καταστολή απέναντι στους νέους που αγωνίζονται με τρόπους που οι ίδιοι αποφασίζουν συλλογικά και δημοκρατικά, θα είναι καλύτερα να σταθούμε δίπλα τους και να μπούμε -γονείς και εκπαιδευτικοί-μπροστάρηδες στον αγώνα για μια παιδεία αντάξια των αγώνων.
Να παραμερίσουμε τη λογική της ανάθεσης: "θα τα λύσουν άλλοι για εμάς" ή "τους βρίζω στα καφενεία και στη δουλειά μου σκύβω το κεφάλι" ή "περιμένω τις εκλογές".
Δεν πα να περιμένουμε στον καναπέ κανένας γαλαζοπρασινορόζ σωτήρας δεν θα έρθει να μας σώσει. Πως το λέει το σύνθημα του συλλαλητηρίου της 1ης Νοέμβρη στο Σύνταγμα;
"ΑΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ-ΠΑΛΕΨΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙΣ"
Αυτό ακριβώς.
Κι όσο κι αν το πρόβλημα με την έλλειψη δασκάλου στο 21ο Νηπιαγωγείο λύθηκε (μετά από τρεις εβδομάδες εμπαιγμού από την πλευρά του Υπουργείου) τα προβλήματα σε πάρα πολλά σχολεία διαιωνίζονται:
-εκατοντάδες παιδιά έχουν μείνει εκτός παιδικών σταθμών, με την διοίκηση του Δήμου να σηκώνει τα χέρια ψηλά και να δηλώνει ότι "αυτή είναι η χωρητικότητα, τι να κάνουμε;"
-σε αρκετά νηπιαγωγεία έχουν ζητηθεί από τους γονείς να δώσουν πέρα από τα αναλώσιμα του κάθε παιδιού και χρήματα για λειτουργικές ανάγκες.
-στα ολοήμερα τμήματα δεν υπάρχουν τραπεζοκόμοι.
-υπάρχουν ακόμα κενά σε δασκάλους και καθηγητές. Τελευταίο κρούσμα το 2ο Δημοτικό στα Μετέωρα όπου έχουμε συμπτύξεις τμημάτων και απόλυτη αδιαφορία από πλευράς των αρμοδίων παραγόντων παρά τις απανωτές παραστάσεις από τη μεριά του Συλ.Γονέων, ο οποίος σε μαζική γενική συνέλευση που πραγματοποίησε τη Δευτέρα αποφάσισε κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.
Τα παραπάνω προβλήματα, φυσικά, δεν είναι "κεραυνός εν αιθρία". Είναι αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής που βλέπει την προσχολική αγωγή και την παιδεία σαν περιττό έξοδο αλλά και σαν πεδίο εφαρμογής ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Τα κενά στην εκπαίδευση άγγιξαν φέτος τα 20000 (σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου, χωρίς να βάζουμε μέσα την προσχολική αγωγή) και καλύπτονται (ΟΧΙ ΟΛΑ) με αναπληρωτές, ωρομίσθιους ακόμα και με προγράμματα του ΟΑΕΔ!...Για να μην συζητήσουμε για το τι διδάσκονται τα παιδιά μας...
Τα προβλήματα είναι τόσα και τέτοια που έφτασε σε πολλούς να φαντάζει "φυσιολογικό" να βάφουν οι γονείς το σχολείο, να αγοράζουν οι σύλλογοι γονέων απαραίτητα υλικά (από χαρτί υγείας μέχρι προτζέκτορες", να τρέχουμε όλοι στο facebook για να μαζέψουμε likes μπας και μας συντηρήσει το σχολείο η coca-cola, αφού πρέπει να ξεπλύνει το κοινωνικό της "πρόσωπο" μετά τις πρόσφατες απολύσεις και την μεταφορά της παραγωγής στη Βουλγαρία.
Κι αν τολμήσει κανένας και σηκώσει κεφάλι, υπάρχει και ο βούρδουλας. Αν είσαι εκπαιδευτικός υπάρχει η δαμόκλειος σπάθη της αξιολόγησης. Αν είσαι μαθητής υπάρχει και το ...100! Πρόσφατο είναι το παράδειγμα του 1ου Λυκείου Πολίχνης όπου οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των μαθητών έσπασαν μετά από επέμβαση της αστυνομίας που είχε κληθεί από τον Λυκειάρχη.
Σε παρέμβαση που έγινε στο γραφείο του από κλιμάκιο της Κ.Ο του ΚΚΕ ισχυρίστηκε ότι "έκανε απλώς τη δουλειά του".Να κι ένας που θα πάρει άριστα στην αξιολόγηση! Και σ' ανώτερα!
Όπως και να έχει, δεν μπορούμε να ανεχόμαστε να χαμηλώνουμε κι άλλο τον πήχη. ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να μην θεωρούμε φυσιολογική την ανασφάλιστη εργασία, τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας, την εργοδοτική τρομοκρατία.
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να μην συμβιβαζόμαστε με την καταρράκωση του δικαιώματος στην μόρφωση, να μην δεχόμαστε να πληρώνουμε δεύτερη και τρίτη φορά όσα έχουμε πληρώσει τόσες φορές και τόσο δυσβάσταχτα, ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι την ώρα που η ζωή της λαϊκής οικογένειας έχει γίνει κόλαση μια χούφτα πλουτοκράτες θησαυρίζουν, είτε με κρίση είτε με ανάπτυξη.
Αντί να αποδεχόμαστε τον αυταρχισμό και την καταστολή απέναντι στους νέους που αγωνίζονται με τρόπους που οι ίδιοι αποφασίζουν συλλογικά και δημοκρατικά, θα είναι καλύτερα να σταθούμε δίπλα τους και να μπούμε -γονείς και εκπαιδευτικοί-μπροστάρηδες στον αγώνα για μια παιδεία αντάξια των αγώνων.
Να παραμερίσουμε τη λογική της ανάθεσης: "θα τα λύσουν άλλοι για εμάς" ή "τους βρίζω στα καφενεία και στη δουλειά μου σκύβω το κεφάλι" ή "περιμένω τις εκλογές".
Δεν πα να περιμένουμε στον καναπέ κανένας γαλαζοπρασινορόζ σωτήρας δεν θα έρθει να μας σώσει. Πως το λέει το σύνθημα του συλλαλητηρίου της 1ης Νοέμβρη στο Σύνταγμα;
"ΑΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ-ΠΑΛΕΨΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙΣ"
Αυτό ακριβώς.
ένας γονιός
(για την αντιγραφή:Λαϊκή Επιτροπή Πολίχνης)