Στις επιχειρήσεις στις
γειτονιές μας, αλλά και στα μεγάλα καταστήματα του πολεοδομικού συγκροτήματος,
δουλεύουν τ’ αδέρφια μας, οι γονείς μας, οι γείτονές μας, οι φίλοι μας, εμείς
οι ίδιοι. Δουλεύουν εργατοϋπάλληλοι, άνθρωποι της τάξης μας. Αυτοί είναι που
γεμίζουν τις αποθήκες και τα ράφια, που στέκονται στους πάγκους και στα ταμεία,
που καθαρίζουν και διαμορφώνουν τους χώρους.
Τα κέρδη των ομίλων τα
προηγούμενα χρόνια πληρώθηκαν με απολύσεις, με μειώσεις μισθών, με κατάργηση
επιδομάτων, με σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων.
Σήμερα οι δύο εταιρίες
έχουν κάνει αίτηση για υπαγωγή σε άρθρα του πτωχευτικού κώδικα, με αποτέλεσμα
12500 εργαζόμενοι στο «Μαρινόπουλο» και 1400 στον «Καρυπίδη» (πρώην
«Αρβανιτίδης») να είναι στον αέρα. Παράλληλα οφείλονται μήνες δεδουλευμένων (πάνω
από 5 μήνες στον «Καρυπίδη»).
Οι εργαζόμενοι
καλούνται να πληρώσουν και την κρίση των καπιταλιστών, να κάνουν νέες θυσίες
στο όνομα της ανάκαμψης. Να φορτωθούν αυτοί και οι οικογένειες τους τον άγριο
ανταγωνισμό, την αναρχία στην παραγωγή, να ταυτίσουν τα συμφέροντά τους με αυτά
του επιχειρηματία, να δεχτούν ακόμα πιο βαριά εκμετάλλευση, να παραιτηθούν των
δικαιωμάτων τους, να ξεχάσουν την ικανοποίηση των αναγκών τους.
Προβάλλονται
παραδείγματα «καλών» και «κακών» εργοδοτών, με την υπόμνηση ότι οι εργαζόμενοι
πρέπει να υποτάσσονται αδιαμαρτύρητα στους πρώτους. Η πικρή πείρα όμως λέει πως
παντού οι εξαγορές, οι συγχωνεύσεις και οι πτωχεύσεις συνοδεύτηκαν από
απολύσεις, κλείσιμο καταστημάτων, εντατικοποίηση κι απλήρωτη δουλειά, χαμήλωμα
μισθών και πετσόκομμα δικαιωμάτων.
Η μεγαλοεργοδοσία έχει
όπλο της τη σημερινή κυβέρνηση -όπως είχε και τις προηγούμενες- και τους
αντεργατικούς νόμους. Αυτό το οπλοστάσιο κοιτάζουν να ενισχύσουν μπροστά στην
επόμενη μνημονιακή «αξιολόγηση», με την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων,
την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, το παραπέρα τσάκισμα των μισθών, την
ολική διάλυση των συλλογικών συμβάσεων. Το Υπουργείο Εργασίας έχει και ρόλο
«άμεσου συνεργάτη» των επιχειρήσεων. «Πόντιος Πιλάτος» στα αιτήματα των
εργαζομένων, «παρακολουθητής» των εξελίξεων και ομολογία πλήρους αδυναμίας
παρέμβασης, όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι. Η «θλίψη», τα «δάκρυα» και η
«συμπόνια», βέβαια, περισσεύουν…
Οι πρόσφατες κινήσεις
των εταιριών είναι χαρακτηριστικές για τις πραγματικές προθέσεις τους απέναντι
στους εργαζόμενους, παρά τα λόγια και τις υποσχέσεις για εξαίρεση των μισθών
από τα προς «κούρεμα» χρέη και για διασφάλιση των θέσεων εργασίας: παρουσιάζουν
στα δικαστήρια σχέδια βιωσιμότητας, που προβλέπουν λιγότερους, πιο
εκμεταλλευόμενους και χειρότερα πληρωμένους εργαζόμενους ή πάνε και ζητάνε να
ανακοπούν αποφάσεις δικαστηρίων που δικαιώνουν τις απαιτήσεις των εργαζόμενων
για δεδουλευμένα μηνών. Για τέτοιο πόνο για το δίκιο των εργατοϋπαλλήλων
μιλάμε…
Μαζί με τους
σχεδιασμούς και τις κινήσεις των καπιταλιστών, οι εργαζόμενοι, όλο αυτό το
διάστημα, αντιμετώπισαν την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, τον ωμό
εκβιασμό, την κοροϊδία, την προσπάθεια για στήσιμο απεργοσπαστικού μηχανισμού,
αλλά και τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, τα τσιράκια των αφεντικών ανάμεσά τους,
να προσπαθούν να διασπάσουν, να απογοητεύσουν, να αποκοιμίσουν, να σπείρουν το
φόβο και την υποταγή, να περάσουν τα σχέδια και τα συμφέροντα των επιχειρηματιών
για σχέδια και συμφέροντα των εργατοϋπαλλήλων.
Οι εργαζόμενοι σε
«Μαρινόπουλο» και «Καρυπίδη» έχουν μπροστά τους δύσκολο και μακρύ αγώνα. Ο
αντίπαλός τους είναι δυνατός και έμπειρος, αποφασισμένος να τους βάλει στη
γωνία. Χρησιμοποιεί όλα τα όπλα που έχει στη διάθεσή του. Ωστόσο δεν είναι
μόνοι τους ούτε ανίσχυροι. Τη μεγαλύτερη δύναμη την έχουν οι ίδιοι, βρίσκεται στην
ενότητά τους, στη διάθεσή τους να παλέψουν για τη ζωή τους και να βγούνε
νικητές. Έχουν μαζί τους τα ταξικά σωματεία τους: το σωματείο εργαζόμενων στις
επιχειρήσεις «Καρυπίδης» (πρώην «Αρβανιτίδης»), το σωματείο εργαζόμενων
«Μαρινόπουλου» Β. Ελλάδας, τα κλαδικά σωματεία των εμποροϋπαλλήλων. Έχουν μαζί
τους τα ταξικά σωματεία, συνδικάτα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, τους
αγωνιστικούς φορείς των λαϊκών στρωμάτων, που παλεύουν στο ίδιο μετερίζι. Έχουν
μαζί τους κι εμάς, που, μέσα από τους φορείς μας, συσπειρωνόμαστε στις Λαϊκές
Επιτροπές, παλεύουμε, διεκδικούμε, οργανώνουμε και στις γειτονιές τον αγώνα και
την αλληλεγγύη. Γιατί ο εργάτης καταλαβαίνει από εκμετάλλευση, ο άνεργος από
ανεργία, ο απλήρωτος από απληρωσιά, ο βιοπαλαιστής από χρέη, ο απολυμένος από
απολύσεις. Γιατί ο αγώνας τους είναι και δικός μας αγώνας, τη νίκη τους τη
χρειαζόμαστε κι εμείς.
Στηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα για:
Καμιά απώλεια
θέσεων εργασίας
Καμία περικοπή
μισθών - δικαιωμάτων
Σταθερή εξόφληση
των μισθών – καταβολή των δεδουλευμένων
ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 ΙΟΥΛΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ
ΣΤΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 10:30ΠΜ ΣΤΟΝ "ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟ" ΣΤΟΝ ΒΑΡΔΑΡΗ"
ΛΑΪΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ