ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΘΕΣγάλα - Πιες»
«Στον αέρα» και απλήρωτοι οι εργαζόμενοι
Αίτηση υπαγωγής στον Πτωχευτικό Κώδικα κατέθεσε η επιχείρηση
Eurokinissi
|
Το «συνεταιριστικό εγχείρημα», που διαφήμιζε παραπλανητικά και ο ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά τους νόμους του καπιταλισμού...
|
Την απειλή της ανεργίας αντιμετωπίζουν οι 138 εργαζόμενοι της επιχείρησης «ΘΕΣγάλα - Πιες», η οποία πριν από μερικές μέρες κατέθεσε αίτηση υπαγωγής στον Πτωχευτικό Κώδικα.
Εδώ και πάνω από ένα χρόνο, η επιχείρηση, με τη δικαιολογία ότι αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, δεν πλήρωνε κανονικά τους εργαζόμενους.
Πριν από καιρό, μετά από σχετικές καταγγελίες εργαζομένων, το Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Νομού Λάρισας και το Συνδικάτο Εργαζομένων στις Επιχειρήσεις Παραγωγής Επισιτιστικών Προϊόντων Κεντρικής Μακεδονίας (κλαδικά συνδικάτα από περιοχές όπου η επιχείρηση διατηρεί καταστήματα) ήρθαν σε επαφή με τη διοίκηση και σε τριμερή συνάντηση που έγινε στην Επιθεώρηση Εργασίας, η επιχείρηση δεσμεύτηκε για την καταβολή όλων των χρωστούμενων μισθών, μέσα από διακανονισμό. Ομως, με ευθύνη της επιχείρησης, ο διακανονισμός σταμάτησε. Ολο αυτό το διάστημα, η εργοδοσία ζητούσε από τους εργαζόμενους υπομονή, να δείξουν «κατανόηση» στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει...
Μετά την τελευταία εξέλιξη, εκπρόσωποι των διοικήσεων των κλαδικών Συνδικάτων επισκέφτηκαν τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς, καλώντας τους να μην υποταχθούν στη μοίρα τους, αλλά να οργανωθούν στα Συνδικάτα και να παλέψουν για τα δικαιώματά τους.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσαν τα Συνδικάτα, μεταξύ άλλων σημειώνουν:
«Η υπαγωγή της επιχείρησης στον Πτωχευτικό Κώδικα δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Είναι το αποτέλεσμα του ανταγωνισμού ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους, που οδηγεί επιχειρήσεις να κλείνουν. Είναι απόδειξη ότι τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι αγώνες των εργαζομένων, αλλά οι επιχειρήσεις ανοίγουν και κλείνουν αποκλειστικά με κριτήριο τη μεγαλύτερη κερδοφορία και με θύματα κάθε φορά τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους...
Οι εργαζόμενοι δεν ευθύνονται για το πώς εξελίσσεται το ένα ή το άλλο επιχειρηματικό σχέδιο της εταιρείας, δεν ευθύνονται για τον οξυμένο, λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων. Μήπως όλα τα προηγούμενα χρόνια, που η επιχείρηση είχε υψηλή κερδοφορία, είχαν μισθούς που κάλυπταν τις πραγματικές τους ανάγκες;
(...) Απευθυνόμαστε στους συναδέλφους και τους λέμε ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για στάση αναμονής. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περιμένουν μοιρολατρικά να ανακοινώσουν πόσα και ποια δικαιώματα θα χάσουμε. Δεν μπορούμε οι εργαζόμενοι να αποδεχτούμε τη σημερινή κατάσταση, με το φόβο όσων προετοιμάζονται να μας "σερβίρουν". Να αποδεχτούμε δηλαδή όσα έχουμε χάσει τα τελευταία χρόνια.
Η οργάνωση του αγώνα για δουλειά με δικαιώματα μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς είναι η μόνη λύση για να μπορέσουμε να ζήσουμε εμείς, οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας. Σας καλούμε να οργανωθείτε στο Συνδικάτο και όλοι μαζί, με τον αγώνα μας, να βάλουμε φρένο στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στις πολιτικές που μαυρίζουν τις ζωές μας.
Στις διεκδικήσεις να ενταχθεί και η υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για τους εργαζόμενους στον κλάδο των Τροφίμων. Σε αυτήν τη ΣΣΕ κατοχυρώνονται μισθοί και δικαιώματα. Να υπερασπιστούμε τις θέσεις εργασίας μας, τα δεδουλευμένα, τα δικαιώματά μας».
Το... «πρότυπο» που κατέρρευσε
Η «ΘΕΣγάλα - Πιες» είναι μια «συνεταιριστική εταιρεία», η οποία αναδείχθηκε μέσα από τη διαδικασία συγκεντροποίησης της αγελαδοτροφίας και ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας παραγωγής, που τελέστηκε την τελευταία εικοσιπενταετία στη χώρα μας, μέσω της ΚΑΠ της ΕΕ. Από 12.402 που ήταν οι αγελαδοτροφικές εκμεταλλεύσεις στην Ελλάδα το 2001, το 2013 έμειναν 3.686 και απ' αυτές οι 300 περίπου είχαν στα χέρια τους πάνω από το 70% της παραγωγής.
Η εταιρεία ξεκίνησε με μετόχους 102 μεσαίους και μεγάλους αγελαδοτρόφους - επιχειρηματίες από τη Θεσσαλία και την Πιερία και 58 μεγάλες αγελαδοτροφικές μονάδες, οι οποίες παρήγαγαν 130 τόνους γάλακτος τη μέρα (κοντά στο 10% της συνολικής παραγωγής γάλακτος στη χώρα μας), με συνολικό ετήσιο τζίρο κοντά στα 30 εκατομμύρια ευρώ.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελούσε «πρότυπο»... Ελεγε χαρακτηριστικά πως αυτού του είδους οι «παραγωγικοί συνεταιρισμοί» μπορούν να στηριχθούν από μια «κυβέρνηση της Αριστεράς», ώστε όχι μόνο να σταθούν ως «ανταγωνιστικό αντίβαρο» απέναντι στις μεγάλες γαλακτοβιομηχανίες, αλλά και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, δρώντας τάχα προς όφελος και των μικρομεσαίων παραγωγών και των καταναλωτών.
Ομως, κινούμενος στον «ντορό» του επιχειρηματικού ανταγωνισμού, με γνώμονα το κυνήγι του κέρδους, ο εν λόγω «συνεταιρισμός» δεν επιβεβαίωσε τα παραπάνω. Σιγά - σιγά οι πωλήσεις γάλακτος στους αυτόματους πωλητές και στα «συνεταιριστικά» μαγαζιά που άνοιξε στη Λάρισα και σε άλλες πόλεις άρχισαν να πέφτουν, τα χρέη στις τράπεζες να μεγαλώνουν και τελικά οδηγήθηκε στην πτώχευση.
Αποδεικνύεται λοιπόν και απ' αυτό το παράδειγμα ότι οι αγροτοκτηνοτρόφοι, οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από μια αγροτική ανάπτυξη που στηρίζεται στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό και αποσκοπεί στην αύξηση της επιχειρηματικής κερδοφορίας.
Η πραγματική λύση βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ για μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη, σε έναν άλλο δρόμο, που θα στηρίζεται στον κεντρικό σχεδιασμό, με κριτήριο την κάλυψη των εργατικών - λαϊκών αναγκών, στις καθετοποιημένες κρατικές επιχειρήσεις και στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για να εξασφαλίζει καλό εισόδημα στους παραγωγούς και φτηνά και ποιοτικά προϊόντα για τη διατροφή όλου του λαού.
Στη χώρα μας υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών με φθηνά και ασφαλή τρόφιμα, αλλά αυτό δεν γίνεται γιατί η παραγωγή είναι υποταγμένη στο καπιταλιστικό κέρδος. Μόνο σε μια κοινωνία όπου τα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική περιουσία και η οικονομία θα αναπτύσσεται σχεδιασμένα, με βάση τις λαϊκές ανάγκες, μπορεί να εξασφαλίζεται η ικανοποίηση των συνεχώς διευρυνόμενων ανθρώπινων αναγκών.
Μέσα από τους σκληρούς αγροτικών αγώνες στα μπλόκα οι οποίοι συνεχίζονται, αναδεικνύεται έως ένα βαθμό η αναγκαία σύνδεση ανάμεσα στο άμεσο, που είναι η απόκρουση των χειρότερων που φέρνουν οι αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων και η ΚΑΠ της ΕΕ, και το μακροπρόθεσμο, που είναι η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, η πάλη για μια άλλη εξουσία και οικονομία, στο πλαίσιο της οποίας η οργάνωση του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα θα υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων, των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων και όλου του λαού.