ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΛΑΪΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ:6944412414,6747406564,6947821682,6973472404,6942638311,6983818036 ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ-ΜΕΝΕΜΕΝΗ:6947227605 ΑΝΩ ΠΟΛΗ:6948361660 Ε'ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ:6946878209 ΕΥΚΑΡΠΙΑ:6974421180 ΕΥΟΣΜΟΣ:2310776595,6977288801 ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ:2310442388,6978339896,6942228031 ΚΟΡΔΕΛΙΟ:6937269311 ΝΕΑΠΟΛΗ:2310625624,6972466504 ΠΕΥΚΑ:6973529349,6945968839 ΠΟΛΙΧΝΗ:2310608798 ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗ:6977873449 ΣΥΚΙΕΣ:2310620293,6937389891,6995361453 ΤΟΥΜΠΑ-ΤΡΙΑΝΔΡΙΑ:6984201224
ΜΕΤΕΩΡΑ: 6947264179

Κυριακή 17 Ιουνίου 2018

ΠΡΟΝΟΙΑΚΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ Ομηρία και εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από το κράτος


«Τα επιδόματΧαρτζ 4" (Hartz IV) είναι μια ανοιχτή φυλακή». Με τέτοιες φράσεις ο γερμανικός Τύπος συχνά αποδίδει τον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους πάνω στους άνεργους και πάμφτωχους (ικανούς προς εργασία) που λαμβάνουν τα προνοιακά επιδόματα, γνωστά ως «Χαρτζ 4». Αρχισαν να εφαρμόζονται την περίοδο 2003 - 2005 από τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Γκέρχαρντ Σρέντερ στο πλαίσιο της «Ατζέντας 2010», ενός πακέτου μεταρρυθμίσεων με στόχο να μετατρέψει τη Γερμανία από «ασθενή της Ευρώπης» σε «ατμομηχανή της Ευρώπης». Πέρα από το γεγονός ότι συγχώνευσαν και συρρίκνωσαν τα επιδόματα ανεργίας, αναπηρίας, απορίας, εξοικονομώντας πολλά δισ. ευρώ για το καπιταλιστικό κράτος, λειτουργούν και σαν ένας μηχανισμός ενσωμάτωσης, ομηρίας και εξευτελισμού της ανθρώπινης προσωπικότητας, αξιοποιώντας τα αδιέξοδα που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί.
Τα τελευταία δέκα χρόνια (2007 - 2017), συνολικά 18,2 εκατ. άνθρωποι έλαβαν - έστω και για μικρό χρονικό διάστημα - παροχές «Χαρτζ 4», από τους οποίους τα 5,47 εκατ. ήταν παιδιά (κάτω των 15 ετών), σύμφωνα με πρόσφατα επίσημα κυβερνητικά στοιχεία, που αναδεικνύουν ότι η «επίσημη» φτώχεια αγγίζει μια σημαντική μερίδα του γερμανικού λαού.
Στην ανεπτυγμένη καπιταλιστική Γερμανία, την ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης και την τέταρτη ισχυρότερη του κόσμου, που προβάλλεται ως «πρότυπο προνοιακής πολιτικής» και «κοινωνικού κράτους», η πραγματικότητα είναι η εξής: Στρατιές φτηνών, πειθήνιων και εξαθλιωμένων «εφεδρειών», που φυτοζωούν και η ίδια τους η ύπαρξη «κρέμεται» από την υποταγή στο κράτος, το οποίο ελέγχει κάθε πτυχή της προσωπικής τους ζωής και τους στέλνει να δουλέψουν με οποιουσδήποτε όρους. Οι άνεργοι δεν έχουν άλλη επιλογή, αν θέλουν να επιβιώσουν, αυτός είναι ο σύγχρονος καπιταλιστικός καταναγκασμός.
Ο «Ριζοσπάστης», με μια σειρά δημοσιευμάτων με εμπειρία από ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, αναδεικνύει τι σημαίνει στον καπιταλισμό η λεγόμενη «πρόνοια για τους ανέργους»: Μια αιχμαλωσία στη φτώχεια και την εξαθλίωση, μια ανακύκλωση της ανεργίας και της δουλειάς με τους χειρότερους όρους εκμετάλλευσης. Αντίστοιχα μέτρα επιδιώκει να εφαρμόσει και να επεκτείνει και η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Τα προβάλλει σαν «κοινωνική προστασία των ανέργων» και σαν «αντίμετρα», ενώ αποτελούν κομμάτια στο ίδιο παζλ της αντιλαϊκής της πολιτικής, που απογυμνώνει αδίστακτα και καταδικάζει στην αθλιότητα την εργατική τάξη