i
|
Τους όρκους πίστης στην ισότητα των δύο φύλων σπεύδει να ανανεώσει η ΕΕ, μπροστά στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τον ερχόμενο Μάη. Η ενίσχυση του επίπλαστου χαρακτήρα της ένωσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων ως «συμμάχου» τάχα των γυναικών και «υπερασπιστή» των δικαιωμάτων τους, είναι ενταγμένη στην προσπάθεια για χειραγώγηση της σκέψης, της στάσης και τελικά της ψήφου τους.
Παράλληλα, η συζήτηση με επίκεντρο τα δικαιώματα των γυναικών αξιοποιείται για τη διαμόρφωση ενός βολικού πεδίου αντιπαράθεσης ανάμεσα στους υπερασπιστές της «ευρωπαϊκής ενοποίησης» και τους «πολεμίους» της, μιας αντιπαράθεσης πίσω από την οποία κρύβονται διαφορετικά αστικά συμφέροντα.
Στην προσπάθεια αυτή επιστρατεύονται διακηρύξεις και δεσμεύσεις των «θεσμών», των οργάνων και των αξιωματούχων της ΕΕ για την «ισότητα» των φύλων, αλλά και μελέτες από «ανεξάρτητες δεξαμενές σκέψης».
Χαρακτηριστική ως προς αυτά είναι η περίπτωση της «ευρωπαϊκής φεμινιστικής δεξαμενής σκέψης»με την επωνυμία «Gender Five Plus» (G5+) και της έκδοσής της με τίτλο «Ευρωεκλογές 2019: Προς τη δημοκρατία της ισότητας στην Ευρώπη». Οι «βιώσιμες λύσεις για την αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων», σύμφωνα με την έκδοση, πρέπει να αναζητηθούν μέσα από το πρίσμα και την οπτική του φύλου.
Μιλούν για την «ισότητα»...
Στις σελίδες της έκδοσης, η «ισότητα» των φύλων προβάλλεται ως «ιδρυτική αρχή» και «αξία» που βρίσκεται στα «θεμέλια» της ΕΕ. Η προβολή των διακηρύξεων στις ευρωπαϊκές Συνθήκες για την «ισότητα» δεν αποτελεί κάποια πρωτοτυπία των συντακτριών της συγκεκριμένης έκδοσης, αλλά μόνιμη επωδό των εκπροσώπων της Ενωσης, με στόχο να ενσωματώσει στις ανάγκες του κεφαλαίου τη συνείδηση των γυναικών που βιώνουν τις συνέπειες των αντιλαϊκών ευρωενωσιακών κατευθύνσεων.
Οταν, όμως, οι «Ευρωπαίοι εταίροι» εξαγγέλλουν στόχους για την «ισότητα», θέτουν στην πραγματικότητα στόχους για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και των μονοπωλίων της ΕΕ, που αξιοποιούν τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών ως πηγή κέρδους, ως μέσο μείωσης μισθών και ως πολιτική χειραγώγησης.
Οταν διαφημίζουν την προσήλωση των ευρωενωσιακών Συνθηκών και Συμβάσεων στην αρχή της «ισότητας», επιδιώκουν να φτιασιδώσουν την ισοπέδωση προς τα κάτω των εργασιακών, ασφαλιστικών, κοινωνικών δικαιωμάτων γυναικών και ανδρών.
Οταν υπενθυμίζουν τα ...οφέλη που έχουν αποκομίσει οι γυναίκες από το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», παίρνουν τα μέτρα τους απέναντι στη δικαιολογημένη δυσαρέσκεια που προκαλούν οι αντιλαϊκές κατευθύνσεις.
...ως μέσο ενσωμάτωσης και χειραγώγησης
«Οι γυναίκες έχουν επωφεληθεί από το ευρωπαϊκό σχέδιο και μπορούν να επωφεληθούν πολύ περισσότερο από την ανάπτυξη ενός συστήματος δημοκρατικής ισοτιμίας στην ΕΕ», αναφέρει η έκθεση. «Λιβανίσματα» όπως τα παραπάνω, έχουν το βλέμμα τους στραμμένο και στην κάλπη.
Οπως εξηγεί η «G5+», η συμμετοχή στις εκλογές του 2014 περιορίστηκε στο 42,6%, το χαμηλότερο ποσοστό που έχει ποτέ καταγραφεί στις κάλπες για το Ευρωκοινοβούλιο. Οσον αφορά τις γυναίκες, το ποσοστό συμμετοχής ήταν ακόμα χαμηλότερο (40,7%). Επιπλέον, το χάσμα μεταξύ ανδρικής και γυναικείας συμμετοχής έχει διευρυνθεί από 2 ποσοστιαίες μονάδες το 2009, σε 4 ποσοστιαίες μονάδες το 2014.
Η «ισότιμη πολιτική συμμετοχή των γυναικών», σύμφωνα με την έκθεση, μπορεί να οδηγήσει «στην εισαγωγή παραμελημένων ή νέων θεμάτων στην ευρωπαϊκή πολιτική ατζέντα». Στη «φάκα» όμως της στοίχισης των εργαζόμενων γυναικών πίσω από τη στρατηγική της ΕΕ, ακόμα και το «τυράκι» αποδεικνύεται ...μουχλιασμένο. Αυτό δείχνουν οι υποσχέσεις πως η «ισότιμη πολιτική συμμετοχή» μπορεί να φέρει στο επίκεντρο τα ζητήματα «συμφιλίωσης εργασίας και ιδιωτικής ζωής» που απασχολούν τις γυναίκες.
Τα μέτρα για τη λεγόμενη «συμφιλίωση» της εργασίας με την οικογένεια όχι μόνο δεν λείπουν, αλλά βρίσκονται σε θέση περιωπής στην ατζέντα της ΕΕ, αφού αποτελούν το όχημα για τη διεύρυνση της «ευελιξίας» στις εργασιακές σχέσεις.
Η ΕΕ δεν επιχειρεί να «εξισορροπήσει» τα δικαιώματα των γυναικών στη δουλειά και στη μητρότητα, αλλά να διαχειριστεί τις αντιφάσεις ανάμεσα στην εργασία των γυναικών και τη μητρότητα στις συνθήκες κυριαρχίας των καπιταλιστικών σχέσεων.
Από τη μία, επιδιώκει να προωθήσει την ένταξη των γυναικών σε μεγαλύτερα ποσοστά στη μισθωτή εργασία, ως πηγή παραγωγής και κατανομής της υπεραξίας. Από την άλλη, να συμπιέσει το «κόστος» των μέτρων και παροχών για τη μητρότητα, των αδειών, του πλήρους και σταθερού ωραρίου εργασίας, των υποδομών και υπηρεσιών για την οικογένεια, ως παράγοντες που ζημιώνουν τα κέρδη.
Από τις σχετικές αναλύσεις δεν λείπουν και οι παραδοχές για το τι πραγματικά βρίσκεται πίσω από τις διακηρύξεις για την «ισότητα». Οι συντάκτριες της έκδοσης σχολιάζουν με ...λύπη πως κίνητρο για την πρόβλεψη «ίση αμοιβή για ίση εργασία» δεν στάθηκε η «ισότητα», αλλά η προσπάθεια αποφυγής του «αθέμιτου ανταγωνισμού» ανάμεσα στα κράτη - μέλη.
Στην πραγματικότητα, ο στόχος για εξασφάλιση ισότιμων όρων στον ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων και η ενίσχυση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στον διεθνή ανταγωνισμό διαπερνούν κάθε κατεύθυνση της ΕΕ. Ετσι, πίσω από τις διακηρύξεις για «ίση αμοιβή για ίση εργασία» κρύβεται η επιδίωξη εξίσωσης προς τα κάτω των μισθών και για τα δύο φύλα, εξασφαλίζοντας πάμφθηνο εργατικό δυναμικό για την καπιταλιστική εργοδοσία.
Κανένα άλλοθι για την αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ
Στα παραπάνω προστίθεται η επιχειρηματολογία σύμφωνα με την οποία η ανάγκη για μια «δημοκρατία της ισότητας» συνδέεται με την αντιπαράθεση με «τον αυξανόμενο λαϊκισμό και την άνοδο της ριζοσπαστικής δεξιάς», που καταγράφεται σε μια σειρά από χώρες τα τελευταία χρόνια και θεωρείται «απειλή για τη δημοκρατία».
Σύμφωνα με την «G5+», στη δραστηριότητα της οποίας ξεχωρίζουν οι πρωτοβουλίες για την ανάδειξη της διάστασης του φύλου στις διαπραγματεύσεις για ένα «δίκαιο Brexit», «πολλά λαϊκιστικά κόμματα υποστηρίζουν τις βαθιά ανελεύθερες πολιτικές» και χρησιμοποιούν τη στήριξη που λαμβάνουν «για να υπονομεύσουν το κράτος δικαίου και να παραβιάσουν τα δικαιώματα των γυναικών και των μειονοτήτων».
Στο πλαίσιο αυτό, η ισότητα των φύλων προβάλλεται ως παράγοντας «για τη διαφύλαξη των ευρωπαϊκών δημοκρατιών», απέναντι στα «κύματα λαϊκισμού» αλλά και «τρομοκρατίας» που «απειλούν την ειρήνη και την ευημερία».
Ομως, οι εχθρικές για τα δικαιώματα των γυναικών πολιτικές θέσεις που υιοθετούν και προβάλλουν τα ακροδεξιά κόμματα, δεν καθιστούν «προοδευτικές» τις θέσεις και την πολιτική της ΕΕ. Αντίθετα, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν στο πλαίσιο της επιθετικότητας της ιμπεριαλιστικής διακρατικής ένωσης, που στρέφεται επίσης ενάντια στα συλλογικά κοινωνικά δικαιώματα των γυναικών.
Η «G5+» δεν αρκείται να προειδοποιεί για τους κινδύνους και τις απειλές για τη «δημοκρατία» και την «ισότητα», αλλά βάζει πλώρη για να παρουσιάσει την ΕΕ ως ..περιστέρι της ειρήνης.
«Η ΕΕ είναι ένα φιλόδοξο σχέδιο αλληλεγγύης μεταξύ των εθνών ενάντια τη βία και τον πόλεμο», διαλαλεί. Τα παραπάνω «φιλειρηνικά» διαπιστευτήρια χορηγούνται την ίδια στιγμή που οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και ενώσεις οξύνονται και οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές σπεύδουν όχι μόνο να δυναμώσουν τη συνεργασία τους με το ΝΑΤΟ αλλά και να ενισχύσουν την αυτοτελή στρατιωτική τους παρουσία και δράση.
Οι ανάγκες των γυναικών στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, στη μητρότητα, στη συνταξιοδότηση, στον ελεύθερο χρόνο, μπορεί και πρέπει να είναι κριτήριο ψήφου και στις ευρωεκλογές, όπως και σε κάθε άλλη εκλογική αναμέτρηση των επόμενων μηνών.
Με το κριτήριο αυτό οι εργαζόμενες, οι άνεργες, οι νέες και οι συνταξιούχοι πρέπει να στείλουν μέσα από την κάλπη μήνυμα ενίσχυσης του ΚΚΕ. Να δυναμώσουν τον αγώνα και τη διεκδίκηση για σύγχρονα δικαιώματα, κατάργηση της «ευέλικτης» εργασίας, δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες για τις ανάγκες της οικογένειας, των παιδιών και των ηλικιωμένων μελών της. Να γυρίσουν την πλάτη στις προσπάθειες εξωραϊσμού του ταξικού χαρακτήρα της ΕΕ, στα μεγάλα λόγια για τις «αξίες της ισότητας» και το «ευρωπαϊκό κεκτημένο».
Ευ